علامه بزرگوار حضرت آيت الله شيخ حسن فريد گلپايگاني که از علماي تهران هستند از استاد خود مرحوم آيت الله حاج شيخ عبدالکريم حائري يزدي نقل کردند: در اوقاتي که در سامرا مشغول تحصيل علوم ديني بودم اهالي سامرا به بيماري وبا و طاعون مبتلا شدند و همه روزه عده‏اي مي‏مردند. روزي در منزل استادم مرحوم سيد محمد فشارکي (اعلي الله مقامه) با جمعي از اهل علم نشسته بودم، ناگهان مرحوم آقا ميرزا محمد تقي شيرازي تشريف آوردند و صحبت از بيماري وبا شد که همه در معرض خطر مرگ هستند. مرحوم ميرزا فرمودند: اگر من حکمي بدهم انجام مي‏شود يا نه؟ همه‏ي اهل مجلس گفتند: بلي! سپس فرمودند: من حکم مي‏کنم که شيعيان ساکن سامرا از امروز تا ده روز همه مشغول خواندن زيارت عاشورا شوند و ثواب آن را به روح شريف نرجس خانم والده‏ي ماجده‏ي حضرت حجة بن ‏الحسن عليه‏السلام هديه نمايند تا اين بلاها از آن‏ها دور شود. اهل مجلس نيز اين حکم را  به تمام شيعيان رساندند و همه مشغول خواندن زيارت عاشورا شدند. همه روزه عده‏اي از سني‏ها مي‏مردند به طوري که اين موضوع براي همه آشکار شد و برخي از سني‏ها از شيعه‏ها پرسيدند: ديگر کسي از شماها تلف نشده است؟

آنها گفتند: شيعيان زيارت عاشورا خواندند و بلا از آن‏ها دور شد. آقاي گلپايگاني فرمودند: وقتي گرفتاري سختي برايم پيش مي‏آمد، فرموده آن مرحوم يادم مي‏آمد و از اول ماه سرگرم خواندن زيارت عاشورا مي‏شدم و در روز هشتم به طور کامل برايم فرج مي‏شد. (داستان‏هاي شگفت. )

منبع: کرامات حسينيه و عباسيه  ؛ موسي رمضاني‏پور  نوبت چاپ: هفتم تاريخ چاپ: زمستان 1386 چاپ: محمد (ص) ناشر: صالحان  صفحات 30 و 31

يكي از شيعيان در بصره سالي ده شب در خانه اش دهه عاشورا روضه خواني مي كرد اين بنده خدا ورشكست شد و وضع زندگي اش از هم پاشيده شد حتي خانه اش را هم فروخت . 
نزديك محرم بود با همسرش داخل منزل روي تكه حصيري نشسته بودند يكي دو ماه ديگر بنا بود خانه را تخليه كنند، و تحويل صاحبخانه بدهند و بروند. 
همسرش مي گويد: يك وقت ديدم شوهرم منقلب شد و فرياد زد. 
گفتم : چه شده ؟ چرا داد مي زني ؟ 

دارالسلام مرحوم نوري جلديك صفحه دويست و چهارده از امالي مفيد نيشابوري نقل شده : 
خانم و مخدره اي كه نوحه گر و مداحه بنام زره بوده كه درتمام مجالس زنانه شركت ميكرده و اقامه عزاداري حضرت سيدالشهداء اباعبداللّه الحسين ع را برپا مي نموده و خانم خوب و جلسه اي و اهل تقوي بوده و مخدرات ديگر را تشويق به عزاداري و گريه مينموده خلاصه براي عزاداري اهلبيت هركاري كه از دستش برمي آمده انجام ميداده .

يكشب كه بعد از جلسات به منزلش برميگردد باحال خسته به بستر مي رود و بخواب مي رود. 
يكوقت در عالم خواب مي بيند كه مشرف شد محضر مقدس بي بي عالم فاطمه زهرا سلام اللّه عليها حضرت بي بي نزد قبر مقدس حضرت سيد الشهداء ع نشسته و گريه و زاري مي كند.

و بعد با چشم گريان روبه اين مخدره عنايت فرموده و مي فرمايد اي زره درمجالس عزاي فرزند دلبندم سيدالشهداء ع اين اشعار را بخوان . 
ايها العينان فيضا واستهلا لاتغيضا وابكيا بالطف ميتا ترك الصدر و ضيضا لم امرضه قتيلا لا و لا كان مريضا يعني : اي دو چشمان واي دوديده من اشك بسيار از چشم و ديده اشكبار بريزيد، زياد گريه كنيد، و باشك كم اكتفا نكنيد، و گريه كنيد بر آنشهيدي كه در زمين كربلا افتاده و سينه اش زير سم اسبها شكسته شده است مريض نبود و از دار دنيا رفته است يعني نه مريض ااز دنيا رفت بلكه او را كشتند